هرآنکه نیست به دل خوفی از فرود و فراز
به دست عشق سپرده ست دل از آن آغاز
مگیر خرده به آن دلشده که در ره عشق
به آب دیده وضو ساخت گر برای نماز
قسم به پیر خرابات و مست میخانه
همای عشق به بام تو می شود دمساز
ببین سخاوت ساقی که می دهد باده
به مستمند و غنی هر که هست اهل نیاز
ز ترس محتسب ار جام ها تهی مانده
خوشم به همت ساقی که اوست محرم راز
اگر که باز بیابم “رها” عنایت دوست
به سوی او پر و بالی زنم کنم پرواز
عبدالمحمد جبرئیلی (رها)
پاسخی بگذارید