میروم با خیل مرغان سوى قاف
تا شوم خالی زگفتار گزاف
همدم مرغان همراهم شوم
لآل و کر کردم ، شوم خالی زلاف
مردم چشمم نشستنگاه دوست
هفت خوان پالایدم اندر مصاف
ذره گردم هیچ باشم بعد از ان
آشیان سازم درون کوه قاف
گر شوم مرغی از ان سی مرغها
در حریم دوست بنمایم طواف
بعداز ان، از خود رهایی میشوم
هر طریقی میشود هموار و صاف
ارزوهاى” رها” رویا بود
جهد وافر خواهد وسعی کفاف
رها
پاسخی بگذارید